| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Chyba się rozczarowałam... Tak zdecydowanie się zawiodłam. Na czym? Na tym co zawsze - na nadziei. Kolejna martwa nadzieja, na moim cmentarzystku. Smutno mi... Będę płakać? Nie chyba nie... Choć kto wie?! Nie czuję się desperacko, tragicznie, fatalnie... Czuję się... hmmm zaskoczona. A złoty motyl leci dalej, po raz kolejny nie odnalazł przystani. Nie bede płakać... Czuję sie poporstu dziwnie... Zawiedziona. Tak to najlepsze słowo...
Nigdy nie jest tak dobrze, żeby nie mogło być lepiej. Ani nigdy nie jest tak źle aby nie mogło być gorzej. Czyli w jakiej sytuacji nie jesteśmy biorąc pod uwagę wszystkie perspektywy, znajdujemy się w dość dobrym położeniu. Lepiej myśleć, że może być gorzej i cieszyć się tym jak jest niż myśleć, że może być lepiej i się tym zadręczać... Wiec tak naprawde jakby nie było to jest w gruncie rzeczy dobrze... Wiec, ciesz się z tego co masz!!! Bo inni nie mają i tego co masz Ty... A to co masz możesz stracić...
Ćma moich marzeń podleciała zbyt blisko płomienia rzeczywistości...
Spadłam z wysoka, a to bardzo boli...
Moje motyle, wylatujące ze mnie śliczne misternie utkane istoty... Różnobarwne, kolorowe... Różowe, niebieskie, fioletowe, zielone... Jest jeszcze jeden wybijający się poza resztę. Ten jest wielki, złoty. Jego skrzydła uderzając w powietrze pozostawiją po sobie złoty pył, spadający na ziemie... Motyle wędrują z miejsca na miejsca... Niektóre giną zanim dotrą do celu, inne docierają do niego, bezpiecznie przysiadając... Tylko ten njapiękniejszy i najwspanalszy, lata wytrwale szukając czegoś... Ciągle, beztrudzony, nie poddaje się... Nie chce zginąć... Jego skrzydeł nie zaleje żaden deszcz i nie zmrozi ich zaden mróz...
But I’m still haven’t found what I’m lookig for...
Postanowiłam, że tą notką was pożegnam... Nie chce dokładnie wyjaśniać, dlaczego przestaje pisać... Może się wypaliłam? Może zabrakło zapału? Grunt, że nie mogę... Zostawiam tego bloga samemu sobie przynajmniej na jakiś czas... Kawał mojego życia tu został... Przywiązałam się do tego, co piszę... Zostawiam wam tu 7 mc życia pewnej młodej kobiety, jej czułuści namiętności, smutku rozpaczy...
Nadal szukam tego czegoś... Magicznego czegoś... Wiem, że to może głupie, naiwne i dziecinne... Ale poprostu poszukuje... Mimo życia na wysokich obrotach, imprez i tego wszystkiego czuję się straszliwie samotna... Źle mi z tym... Mimo rozrywek i tego wszystkiego, brakuje czegoś... Samotność... Straszne uczucie... Nie proście żebym została bo nie mogę... Poporstu... Jakiegoś uczucia?? Nie wiem... Muszę tego poszukać, bo zwariuje... Więc wyruszam na poszukiwania... A jak odnajdę to może powrócę.
Zatopić się w czyichs ramionach, odkryć na nowo smak pocałunku i dotyku drugiej osoby...