| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Przyjaciółko, pamiętasz potrzebowałam Cię... Wołałam, błagałam o Twoją pomoc... Zobaczyłam tylko Twoje placy i słowa : "Zawsze byłaś dla mnie nikim... Zadziwiające jak łatwo było się Tobą bawić"... Smutne ale prawdziwe... Tak własnie było... I ja nie umiem sobie poradzić z tym...
Zycie jest jak przedstawienie...Trwa dopóki ze sceny nie zejdze ostatni aktor - ja... Show must go on... Sprawa z kumpelami nie daje mi spokoju... Tak dobrze sie znałysmy za one mi wycieły taki numer... Ale fakt jest faktem i "Show must go on":) Wiecie czasem, czuje się jak ta porcelanowa laleczka, która stoi u mnie na półce... Laleczka boi się, żeby nie podbiegło dziecko i jej nie zrzuciło, bo wtedy potłucze się jej piękna porcelanowa buzia, jej śliczne porcelanowe rączki i nóżki. Czasem czuję się jak ta porcelanowa laleczka... Boję sie, że życie zrobi ze mną to samo co dziecko z laleczką... Martwię się że życie mnie poprostu "potłucze", że nie dam sobie rady... I zostanie ze mnie tylko pusta, potłuczona skorupa bez wnętrza... Nie chce sie wypalić !!! Nie chce być robotem tak jak większośc dorosłych. Nie chce być maszyną, która bezmyślnie wykonuje czynnosci, które musi wykonać... Nie chce być człowiekiem, który zatracił zdolnośc myślenia na rzecz czynności, które ciagle powtarza. Praca, dzieci, sprzątanie, gotowanie, sen.... Praca, dzieci, sprzątanie, gotowanie, sen... Praca, dzieci, sprzątanie, gotowanie, sen... Praca, dzieci, sprzątanie, gotowanie, sen... Niektórzy już nie mają siły myśleć, stali się robotami... Zostały po nich skorupy... Ja nie chce być porcelanową lalaczką... Choć czasem się tak czuje....
Gdybym kiedyś chciała odejść... Gdybym chciała zniknąć nie pozwól mi na to... Ratuj mnie, zamknij mnie w sobie w Twoim ciepłym, troszkę naiwnym wnętrzu... Ukryj mnie w przed złem i cierniami tego świata... Chcę spocząć w Twoim sercu, żeby było mi ciepło i przytulnie. Tam żaden mróz życia mnie nie dotknie... Schowaj!!! Tak, znajdź miejsce w swoim serduszku gdzie bede mogła zamieszkać... Będe tam bezpieczna, Ty nie pozwolisz, żeby mi się coś stało... Czasem jestem taką małą dziewczynką, zwinięta w kłębek ze strachu. Nie pozwól mi się bać... Ochroń mnie tak bardzo Cie proszę... Zamknij mnie w tym co masz najcenniejsze... Tam bede mieszkała... Będe prała, prasowała i gotowała dla Ciebie, tylko zezwól abym tam spoczęła... Pomóż, tak bardzo tego potrzebuje!!!!!
Kiedyś się rozpadnie to moje szczęście ze szkła... Milion drobnych szklanych elementów już nie tworzących całości... Co ja wtedy pocznę ? Pozwole, aby odeszło moje szklane szczęscie ?? Nie!!! Nie pozwole na to... Bede zbierała, kawałeczki jeden po drugim... Aż znajde cały milion... Będe chodziła, szukała, przetrząsnę cały świat by odnaleźć wszystkie elementy. A gdy je znajde poskładam znowu w całość to moje szklane szczęście... Powiecie: "Pokaleczysz się, nie ruszaj po co?? Zbuduj inne nowe..." Ale ja będe składała wszystko mimo bólu i krwi tryskającej z moich palców, mozolnie i powoli dbała o moje szklane szczęscie, aż wszystkie składniki będą razem... Wtedy moje szczeście będzie okupione krwią i bólem... Wtedy to będzie moje prawdziwe szczęście... I powiecie: "Zadbała o nie, teraz jest jeszcze piękniejsze"...
Chyba znalazłam cząstke tego czego szukam:) Ci którzy są ze mną od początku istnienia tego tworu czyli mojego bloga wiedzą, że ja szukam prawdy:) Znalazłam jej część... Chyba zawsze w jakiś sposób to wiedziałam, ale uzmysłowiłam sobie, że jedna z tych moich prawd to kochać i być kochaną, druga to żyć w zgodzie ze sobą i poprostu żyć... Chce żyć jak najdłużej i odkrywać ten świat, to życie!!!!! Nie chce skończyć jako niespełniona kura domowa... Wierze, że jestem na tym świecie w jakimś celu... Mój chłopak mówi, że ja urodziłam się dla niego:) Kochany jest:)